به گزارش پايگاه اطلاع رساني لبیک به نقل از پایگاه اطلاع رسانی حج، تخريب بقاع متبركه ائمه مظلوم (ع) مدفون در قبرستان بقيع در مدينه منوره توسط وهابيون سعودي و دشمنان از خدا بي‌خبر و سفاك قرآن و عترت در هشتم ماه شوال سال ۱۳۴۴ هجري قمري (مصادف با ۲۱ آوريل ۱۹۲۶) يكي از ناگوارترين و اسفناكترين حوادث تاريخ اسلام به شمار مي‌رود.
پس از اشغال مكه، وهابيان به سركردگي «عبدالعزيز ابن سعود» به مدينه روي آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن را اشغال كرده و به تخريب قبور ائمه بقيع و ديگر قبور همچنين قبر ابراهيم فرزند پيامبر اكرم (ص)، قبور زنان آن حضرت، قبر ام‌البنين مادر حضرت اباالفضل العباس (ع) و قبر عبدالله پدر پيامبر (ص) و اسماعيل فرزند امام صادق(ع) و بسياري قبور ديگر پرداختند .
اينكه اين تفكر از چه زماني در دنياي اسلام راه پيدا كرد، بحثي جداگانه دارد و به زمان «ابن تيميه» درقرن هفتم برمي‌گردد. اما اينكه چگونه خاندان آل سعود به اين تفكر دست يافتند و احياگر اين تفكر شدند، قابل توجه است.
«محمد ابن عبدالوهاب» از نسل يهوديان تازه مسلمان شده بود كه در قرن دوازدهم به عنوان احياگر تفكر «ابن تيميه»، گذشته عبرت آموزي دارد. از تفكر دگرانديشي او در دوره جواني تا گشت و گذار در همه بلاد اسلامي حتي ايران و آشنايي با همفر و تحت تاثير قرارگرفتن او دراجراي ماموريت‌هاي همفر و آشنايي و همپيماني او با محمد بن سعود همه نشان از دست نشاندگي ابن وهاب و تقويت اين تفكر از سوي انگليس دارد.
بويژه اينكه «محمد بن عبدالوهاب» در سال ۱۱۴۳ قمري مذهب تازه‌اي تاسيس كرد. هرچند ابن وهاب پيرو مذهب «احمد بن حنبل» بود و از اين مذهب پيروي مي‌كرد، اما تفكرهاي افراطي كه ريشه در عقايد تند ابن تيميه داشت و مي‌توانست در دنياي اسلام شقاق ايجاد كند موجب شد، اين تفكر مذهب حنبلي مسلط و وهابي‌گري را به عنوان انجام آنچه كه سنت رسول‌الله (ص) است را گسترش داده و با اصرار به اين عقيده پافشاري كند كه هر سنتي كه پيامبر (ص) انجام داده درست است و بايستي استمرار يابد و غير از آن بايستي از دين رخت بربندد.
يكي از تعهداتي كه ابن وهاب به همفر داد، تخريب بارگاه و حرم شريف بزرگان دين بود كه وقتي بناي عقيده وهابيت را با بن سعود آغاز كرد، عملياتي كرد از زيارت قبور و توسل و استغاثه به پيامبر اعظم (ص) را ممنوع كرد و تصميم به تخريب بناهاي قبور ائمه و حتي حرم شريف نبوي (ص) گرفت كه در هشت شوال سال ۱۳۴۴ دست به كار شد و بناهايي كه روي قبور ائمه بقيع و صحابه پيامبر(ص) بود را تخريب و تصميم به تخريب خانه و حرم شريف نبوي (ص) گرفت كه با پافشاري مسلمانان و دولت‌ها، از اين كار صرف نظر كرد.
براساس اطلاعات ذكر شده در تاريخ، حضرت امام حسن (ع) در اتاقي متعلق به عقيل بن ابي‌طالب مدفون شده و از ابتدا بنايي روي حرم شريف حضرت بوده است.
يكي از جهانگردان غربي به نام "ميستر" كه به فاصله كوتاهي از ويراني، حرم بقيع را ديده، ويراني و خرابي آنجا را اين‌گونه ترسيم مي‌كند: "چون وارد بقيع شدم، آنجا را همانند شهري ديدم كه زلزله شديدي در آن به وقوع پيوسته و به ويرانه‌اي تبديل شده است، زيرا در جاي جاي بقيع به جز قطعات سنگ و كلوخ به هم ريخته و تيرهاي چوب كهنه چيز ديگري نمي‌توان ديد. ولي اين ويراني‌ها و خرابي‌ها در اثر وقوع زلزله و يا حادثه طبيعي نبوده، بلكه با عزم و اراده انسان‌ها به وجود آمده بود و همه آن گنبد و بارگاه‌هاي زيبا و سفيد رنگ كه نشانگر قبور فرزندان و ياران پيامبر اسلام بود، با خاك يكسان گرديده است. "
«نخستين تخريب قبور مطهر ائمه‌ بقيع به دست وهابيون سعودي در سال ۱۲۲۰ هجري يعني زمان سقوط دولت اول سعودي‌ها توسط حكومت عثماني روي‌ داد، پس از اين واقعه‌ تاريخي - اسلامي با سرمايه‌گذاري مسلمانان شيعه و به‌ كار بردن امكانات ويژه‌اي، مرقدهاي تخريب‌ شده به زيباترين شكل بازسازي‌ شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقيع به يكي از زيباترين مرقدهاي زيارتي و در واقع مكان زيارتي - سياحتي مسلمانان تبديل‌ شد.»
براي درك ميزان دردناك و شنيع بودن اين اقدام بايد توجه كرد كه در كمتر كشوري به اندازه سرزمين حجاز، آثار مربوط به قرون نخستين اسلام وجود داشته است؛ چراكه زادگاه اصلي اسلام آن‌جاست و آثار گرانبهايي از پيشوايان اسلام در جاي جاي اين سرزمين ديده مي‌شود. اما متأسفانه، متعصّبان خشك مغز وهّابي، بيشتر اين آثار ارزشمند را به بهانه واهيِ آثار شرك، از ميان برده‌اند و كمتر چيزي از اين آثار پرارزش باقي مانده است. نمونه بارز آن، قبرستان بقيع است. اين قبرستان، مهم‌ترين قبرستان در اسلام است كه بخش مهمي از تاريخ اسلام را در خود جاي داده و كتاب بزرگ و گويايي از تاريخ مسلمانان به شمار مي‌آيد.
در فضيلت بقيع احاديث و روايات متعددي از پيامبر اكرم (ص) نقل شده است، از جمله اينكه در حديثي فرمودند: "از بقيع ۷۰ هزار نفر كه صورت‌شان مانند ماه شب چهارده است، محشور خواهند شد و بدون حساب وارد بهشت مي‌شوند. "
در حديث ديگر آمده است كه رسول خدا(ص) در بقيع حضور يافتند و اهل قبور را بدين گونه خطاب مي‌كردند: "درود بر شما، خداوند ما و شما را بيامرزد، شما پيشاهنگانِ ما بوديد و ما هم در پي شما خواهيم آمد."
حرم ائمه بقيع در كتب تاريخ به عنوان مشهد و حرم اهل بيت(ع) معروف شده است.